Saturday, April 19, 2008

กลอนของเพื่อนเก่า

หนาวแสนหนาวหนาวลมพรมพริ้วร่าง หนาวน้ำค้างพร่างเกล็ดดังเม็ดฝน
หนาวรักร้างห่างไกลใจกังวล หนาวสุดทนหม่นจิตพิษรักรา
เพราะหนาวเยือนเตือนใจจึงได้คิด เพราะหนาวจิตจึงคนึงรำพึงหา
เพราะหนาวรักแรมไกลสุดสายตา เพราะหนาวมาจึงพร่ำกลอนจนค่อนคืน
รักแสนรักว่าแน่ยังแปรจาก รักมาพรากร้างรักหักใจฝืน
รักแสนรักแสนช้ำทนกล้ำกลืน รักเคยชื่นกลับช้ำเพราะคำลวง
แรมคืนนี้ไม่มีเธอพร่ำเพ้อพรอด แรมคืนนี้ไม่มีกอดที่เคยหวง
แรมคืนนี้เธออิงแอบใครแนบทรวง แรมคืนนี้ฉันห่วงหวงคอยเธอ
ไกลแสนไกลยังส่งใจให้คำมั่น ไกลเกินฝันแต่รักนั้นมั่นเสมอ
ไกลจากรักจึงครวญคร่ำร่ำละเมอ ไกลฉันเพ้อเธออย่าลับโปรดกลับมา

โดย สุนทร พงษ์พานิช

No comments: